Act 16 | KhmKCB | STEP | លោកប៉ូលបាន ទៅ ដល់ ក្រុង ឌើបេ និង ក្រុង លីស្ដ្រា ដែរ ហើយ នៅ ទី នោះ មាន សិស្ស ម្នាក់ ឈ្មោះ ធីម៉ូថេ ជា កូន ប្រុស របស់ ស្ដ្រី ជនជាតិ យូដា ម្នាក់ ជា អ្នក ជឿ ប៉ុន្ដែ ឪពុក ជាជនជាតិ ក្រេក

Acts 16

1 លោកប៉ូលបានទៅដល់ក្រុងឌើបេនិងក្រុងលីស្ដ្រាដែរហើយនៅទីនោះមានសិស្សម្នាក់ឈ្មោះធីម៉ូថេជាកូនប្រុសរបស់ស្ដ្រីជនជាតិយូដាម្នាក់ជាអ្នកជឿប៉ុន្ដែឪពុកជាជនជាតិក្រេក 2 សិស្សម្នាក់នោះមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អក្នុងចំណោមពួកបងប្អូននៅក្រុងលីស្ដ្រានិងក្រុងអ៊ីកូនាម 3 លោកប៉ូលចង់យកធីម៉ូថេទៅជាមួយដែរដូច្នេះក៏យកគាត់ទៅធ្វើពិធីកាត់ស្បែកឲ្យដោយព្រោះតែពួកជនជាតិយូដាដែលនៅកន្លែងទាំងនោះដ្បិតពួកគេគ្រប់គ្នាដឹងថាឪពុកគាត់ជាជនជាតិក្រេក។ 4 នៅពេលពួកគាត់ធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ក្រុងនានាពួកគាត់បានប្រគល់សេចក្ដីបង្គាប់ដែលពួកសាវកនិងពួកចាស់ទុំនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានសម្រេចដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើតាម 5 ដូច្នេះក្រុមជំនុំទាំងនោះក៏មានជំនឿរឹងមាំឡើងហើយមានគ្នាកាន់តែច្រើនឡើងរាល់ថ្ងៃ។ 6 ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឃាត់ពួកគាត់មិនឲ្យប្រកាសព្រះបន្ទូលនៅស្រុកអាស៊ីដូច្នេះពួកគាត់ក៏ធ្វើដំណើរកាត់តាមស្រុកព្រីគានិងស្រុកកាឡាទី 7 ពេលមកដល់ស្រុកមីស៊ាពួកគាត់ព្យាយាមចូលទៅស្រុកប៊ីធូនាប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់ចូលទេ 8 ដូច្នេះពួកគាត់ក៏ធ្វើដំណើរកាត់តាមស្រុកមីស៊ាចុះទៅក្រុងទ្រអាស។ 9 នៅពេលយប់លោកប៉ូលបានឃើញសុបិននិមិត្ដមួយគឺមានអ្នកស្រុកម៉ាសេដូនម្នាក់ឈរអង្វរគាត់ថា៖ «សូមអញ្ជើញមកជួយយើងនៅស្រុកម៉ាសេដូននេះផង!» 10 កាលគាត់បានឃើញសុបិននិមិត្ដនោះហើយយើងក៏ប្រញាប់ទៅស្រុកម៉ាសេដូនភ្លាមដោយយល់ថាព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅយើងឲ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អប្រាប់ពួកគេ។ 11 ដូច្នេះយើងក៏ចុះសំពៅពីក្រុងទ្រអាសតម្រង់ទៅឯកោះសាម៉ូត្រាស។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់យើងបានទៅដល់ក្រុងនាប៉ូល 12 យើងចេញពីក្រុងនោះទៅក្រុងភីលីពដែលជាក្រុងដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងស្រុកម៉ាសេដូននិងជាក្រុងចំណុះរបស់ចក្រភពរ៉ូមរួចយើងបានស្នាក់នៅក្រុងនោះជាច្រើនថ្ងៃ។ 13 នៅថ្ងៃសប្ប័ទយើងបានចេញទៅខាងក្រៅទ្វារក្រុងសំដៅទៅមាត់ទន្លេមួយជាកន្លែងដែលយើងគិតថានឹងមានកន្លែងអធិស្ឋានយើងក៏អង្គុយចុះហើយនិយាយទៅកាន់ពួកស្ដ្រីដែលបានមកជួបជុំគ្នា 14 រួចមានស្ដ្រីម្នាក់ឈ្មោះលីឌាជាអ្នកលក់ក្រណាត់ពណ៌ស្វាយនៅក្រុងធាទេរ៉ាហើយជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។ ពេលគាត់កំពុងស្ដាប់ព្រះអម្ចាស់បានបើកចិត្ដរបស់គាត់ឲ្យយកចិត្ដទុកដាក់នឹងសេចក្ដីទាំងឡាយដែលលោកប៉ូលកំពុងនិយាយ។ 15 បន្ទាប់ពីគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចគាត់ក៏ទទូចសុំយើងថា៖ «បើពួកលោកយល់ឃើញថាខ្ញុំពិតជាស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់មែនសូមអញ្ជើញទៅស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ!» ហើយនាងបានទទូចរហូតដល់យើងព្រម។ 16 ក្រោយមកពេលយើងកំពុងចេញទៅកន្លែងអធិស្ឋានមានក្មេងស្រីបម្រើម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណអារក្សចេះទាយបានមកឯយើង។ នាងរកកម្រៃឲ្យពួកម្ចាស់នាងបានច្រើនណាស់ដោយសារការទាយនេះ។ 17 នាងបានតាមយើងនិងលោកប៉ូលទាំងស្រែកថា៖ «អ្នកទាំងនេះជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតដែលប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអំពីផ្លូវនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។ 18 នាងបានធ្វើដូច្នេះជាច្រើនថ្ងៃធ្វើឲ្យលោកប៉ូលធុញទ្រាន់ជាខ្លាំងក៏បែរទៅបង្គាប់វិញ្ញាណអាក្រក់នោះថា៖ «យើងបង្គាប់ឯងនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដចូរចេញពីនាងទៅ!» ពេលនោះវាក៏ចេញពីនាងភ្លាម 19 ហើយពេលពួកម្ចាស់របស់នាងឃើញថាគ្មានសង្ឃឹមរកកម្រៃបានទៀតពួកគេក៏ចាប់លោកប៉ូលនិងលោកស៊ីឡាសយកទៅដាក់នៅចំពោះមុខពួកអាជ្ញាធរក្នុងទីប្រជុំជន។ 20 កាលនាំពួកគាត់ទៅជួបពួកមន្ដ្រីគ្រប់គ្រងក្រុងហើយពួកគេក៏ប្រាប់ថា៖ «អ្នកទាំងនេះជាជនជាតិយូដាហើយពួកគេកំពុងបង្កចលាចលនៅក្នុងក្រុងរបស់យើង 21 គឺពួកគេកំពុងប្រកាសអំពីទំនៀមទម្លាប់ដែលច្បាប់មិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងជាជនជាតិរ៉ូមទទួលយកឬធ្វើតាមឡើយ» 22 ដូច្នេះបណ្ដាជនក៏លើកគ្នាទាស់នឹងពួកគាត់ហើយពួកមន្ដ្រីគ្រប់គ្រងក្រុងបានកន្ដ្រាក់ហែកសម្លៀកបំពាក់ពួកគាត់រួចបញ្ជាឲ្យវាយពួកគាត់នឹងរំពាត់ 23 ក្រោយពីវាយជាច្រើនរំពាត់មកពួកគេក៏យកពួកគាត់ទៅដាក់គុកទាំងបញ្ជាឲ្យឆ្មាំគុកយាមពួកគាត់យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ 24 ពេលឆ្មាំគុកទទួលបញ្ជាយ៉ាងដូច្នោះហើយគេក៏យកពួកគាត់ទៅដាក់ក្នុងគុកដែលនៅជ្រៅព្រមទាំងដាក់ខ្នោះជើងជាប់។ 25 នៅប្រហែលពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រកាលលោកប៉ូលនិងលោកស៊ីឡាសកំពុងអធិស្ឋានទាំងច្រៀងចម្រៀងសរសើរព្រះជាម្ចាស់ហើយពួកអ្នកទោសកំពុងតែស្ដាប់ពួកគាត់ដែរនោះ 26 ស្រាប់តែមានការរញ្ជួយដីជាខ្លាំងបណ្ដាលឲ្យគ្រឹះគុករង្គើហើយទ្វារគុកទាំងឡាយក៏របើកភ្លាមឯច្រវាក់ដែលគេដាក់អ្នកទោសគ្រប់គ្នាបានរបើកឡើង។ 27 ពេលឆ្មាំគុកភ្ញាក់ឡើងឃើញទ្វារគុកទាំងឡាយចំហដូច្នេះគាត់ក៏ហូតដាវបម្រុងសម្លាប់ខ្លួនដោយស្មានថាអ្នកទោសរត់អស់ហើយ 28 ប៉ុន្ដែលោកប៉ូលបានស្រែកខ្លាំងៗថា៖ «កុំធ្វើបាបខ្លួនអីព្រោះយើងទាំងអស់គ្នានៅទីនេះទេ» 29 ឆ្មាំគុកក៏សុំឲ្យគេយកភ្លើងមកហើយរត់ចូលទៅខាងក្នុងរួចក្រាបចុះនៅមុខលោកប៉ូលនិងលោកស៊ីឡាសទាំងភ័យញ័រ។ 30 ក្រោយពីនាំពួកគាត់ចេញមកដល់ខាងក្រៅហើយឆ្មាំគុកនោះបានសួរថា៖ «លោកម្ចាស់! តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីបានទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ?» 31 ពួកគាត់ក៏ឆ្លើយថា៖ «ចូរជឿព្រះអម្ចាស់យេស៊ូចុះនោះអ្នកព្រមទាំងគ្រួសាររបស់អ្នកនឹងទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។ 32 បន្ទាប់មកពួកគាត់ក៏ប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ប្រាប់ឆ្មាំគុកនោះព្រមទាំងអ្នកទាំងឡាយនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ផង។ 33 នៅវេលាយប់ដដែលនោះក្រោយពេលយកពួកគាត់ទៅលាងរបួសរួចហើយឆ្មាំគុកនិងគ្រួសាររបស់គាត់ទាំងមូលក៏ទទួលពិធីជ្រមុជទឹកភ្លាម។ 34 បន្ទាប់មកឆ្មាំគុកបាននាំពួកគាត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះនិងបានរៀបចំអាហារឲ្យពួកគាត់ហើយឆ្មាំគុកនិងគ្រួសាររបស់គាត់ទាំងមូលអរសប្បាយណាស់ដោយបានជឿព្រះជាម្ចាស់។ 35 លុះភ្លឺឡើងពួកមន្ដ្រីគ្រប់គ្រងក្រុងបានចាត់នគរបាលឲ្យទៅប្រាប់ថា៖ «ចូរដោះលែងអ្នកទាំងនោះទៅ» 36 ដូច្នេះឆ្មាំគុកក៏ប្រាប់លោកប៉ូលអំពីសេចក្ដីទាំងនោះថា៖ «ពួកមន្ដ្រីគ្រប់គ្រងក្រុងបានចាត់គេឲ្យមកដើម្បីដោះលែងពួកលោកហើយដូច្នេះឥឡូវនេះសូមអញ្ជើញទៅដោយសុខសាន្ដចុះ»។ 37 ពេលនោះលោកប៉ូលក៏និយាយប្រាប់ពួកគេថា៖ «ពួកគេបានវាយយើងជាជនជាតិរ៉ូមនៅទីប្រជុំជនហើយយកទៅដាក់គុកដោយមិនបានកាត់ទោសឡើយឥឡូវនេះតើពួកគេកំពុងបណ្ដេញយើងចេញដោយសម្ងាត់ទៀតឬ? ទេមិនបានទេ! គឺអ្នកទាំងនោះត្រូវមកនាំយើងចេញទៅដោយផ្ទាល់»។ 38 ដូច្នេះពួកនគរបាលទាំងនោះបានប្រាប់ពួកមន្ដ្រីគ្រប់គ្រងក្រុងអំពីពាក្យសំដីទាំងនេះហើយពេលឮថាពួកគាត់ជាជនជាតិរ៉ូមពួកគេភ័យខ្លាចណាស់ 39 ដូច្នេះពួកគេក៏មកសុំទោសពួកគាត់ហើយនាំពួកគាត់ចេញពីគុកទាំងអង្វរពួកគាត់ឲ្យចេញពីក្រុងនោះ។ 40 ពេលចេញពីគុកមកពួកគាត់ក៏ទៅផ្ទះរបស់នាងលីឌាហើយពេលបានជួបពួកបងប្អូនពួកគាត់ក៏លើកទឹកចិត្ដពួកគេរួចចាកចេញទៅ។